Yakamoz Sevişmesi

Gece yeni bir şiire gebe
yakamoz olup yağacak satırlarıma acı
ölüm var üstadım iç ceplerimde
her dem sıcak, her dem başımın tacı

Kâh kan damlayan gözlerim
kâh hüznü siyahtan sızan düşlerim ilişecek kâğıda
mısralarım düğümlenecek susmalara
efkârlandım bak yine

Korkuyorum bazen
ya sesine tekrar dokunamazsam aşk'ın
ya iliştiremezsem yeniden bakışlarımı gözlerine

Of dertli başım of!

Uzun bir yolculuk öncesi
seyrüseferde tüm gemiler
kamer avuçlarımda ölü doğuyor
anlatamıyorum mirim, anlayamazsın!

Söndür ışıklarını ey köhne şehir
söndür!
yangınım yedi cihana denk bu akşam
her yanım şiir

Yalnızlığın örtüsünü yırtamıyor ellerim
kırık dökük kelimeler öbekleniyor zihnimde
neden gitmezler sanki?

Dedim ya dost;
içime konuşuyorum yine

İlişme yorgun ellerime şimdi
çok seçenek kalmadı bak
hayat oyununda son arya
dolmayacak bu bahar aşk'ın kokuları iç ceplerime

Bin yıllık şarapken ismi dilimde
zor zamanlarımda öğrendim
gönlümde acıyı damıtmayı
konuşsam zehir zemberek lügatım
kusmam o yüzden gözlerimden sevdayı

Güldüğüme bakma sen, acizliğimden
gözlerim benim değil
erkekçe ağlamayı öğrendim öğreneli
ellerim yorgun kırlangıç kanadı

Delilik zor iş dostum
serde şairlik var ya
an gibi doğumla ölüm arası

Az sonra gideceğim
defnedilmiş bir sevdanın sızısı yüreğimde
iki kadeh rakıya tav olmadan hüznüm
sevda pınarlarından geçme ümidiyle

Dedim ya dost hüznün paltosuna yamıyorum cümlelerimi
gece yeni bir şiire gebe

Kanatlarından öpüyorum
her sabah ezanı minik saka kuşlarının
gök kubbe yarılıyor göz kapaklarımdan
bir tüy kadar hafif şimdi aşk yanım

Sakalını sıvazlıyorum köprü altı çocukluğumun
kanatlarına asılıyorum çelimsiz yakarışlarla hayatın

Gözlerim, ah gözlerim!
renginizi geri veremem size
velev ki; bir yolunu buldum diyelim
hasret gelir mi dize?

Şimdi git dostum!
yalnız bırak beni kendimle
ihtimaldir yakamoz toplayacak gözlerim
yine dökecek içimdeki ıssız denize
dedim ya, anla halimden dostum
gece yeni bir şiire gebe...