Yakamoz Sevişmesi

Gece yeni bir şiire gebe
yakamoz olup yağacak satırlarıma acı
ölüm var üstadım iç ceplerimde,
her dem sıcak, her dem başımın tacı

kâh kan damlayan gözlerim,
kâh hüznü siyahtan sızan düşlerim ilişecek kâğıda,
mısralarım düğümlenecek susmalara
Efkârlandım, bak yine!

Korkuyorum bazen
ya sesine tekrar dokunamazsam aşk'ın,
ya iliştiremezsem yeniden bakışlarımı gözlerine

Of dertli başım, Of!

Uzun bir yolculuk öncesi
seyrüseferde tüm gemiler
kamer avuçlarımda ölü doğuyor
Anlatamıyorum mirim, anlayamazsın!

Söndür ışıklarını ey köhne şehir,
Söndür!
Yangınım yedi cihana denk
her yanım şiir

yalnızlığın örtüsünü yırtamıyor ellerim
kırık dökük kelimeler öbekleniyor zihnimde
neden gitmezler sanki?

dedim ya dost;
içime konuşuyorum yine

ilişme yorgun ellerime şimdi
çok seçenek kalmadı bak
hayat oyununda bu son arya
dolmayacak bu bahar aşk'ın kokuları iç ceplerime

Bin yıllık şarapken ismi dilimde
zor zamanlarımda öğrendim
gönlümde acıyı damıtmayı
konuşsam zehir zemberek lügatım
kusmam o yüzden gözlerimden sevdayı

güldüğüme bakma sen; acizliğimden
gözlerim benim değil
erkekçe ağlamayı öğrendim öğreneli
ellerim yorgun kırlangıç kanadı

delilik zor iş dostum
serde şairlik var ya,
an gibi doğumla ölüm arası

az sonra gideceğim
defnedilmiş bir sevdanın sızısı yüreğimde
iki kadeh rakıya tav olmadan hüznüm,
sevda pınarlarından geçme ümidiyle

dedim ya dost;
hüznün paltosuna yamıyorum cümlelerimi
gece yeni bir şiire gebe


kanatlarından öpüyorum
her sabah ezanı minik saka kuşlarının,
gök kubbe yarılıyor göz kapaklarımdan
bir tüy kadar hafif şimdi aşk yanım

sakalını sıvazlıyorum köprü altı çocukluğumun,
kanatlarına asılıyorum çelimsiz yakarışlarla hayatın

Gözlerim,
Ah gözlerim!
renginizi geri veremem size
velev ki, bir yolunu buldum diyelim;
hasret gelir mi dize?

Şimdi, git dostum!
baş başa bırak beni kendimle
ihtimaldir yakamoz toplayacak gözlerim,
yine dökecek içimdeki ıssız denize
Dedim ya, anla halimden dostum!
Gece yeni bir şiire gebe.