Yakın İklimlerden Uzak Tuzağa [2]

Yolculuk;
Yitip giden sürgün müdür?
Ya da vicdan muhasebesi
Neyse işte
Bütün varlığım
Ümitle
Korku arası
Med-cezir vuruşlarda...
?O? yüzdendir ki;
Başkaldırıya gücüm
Yok..!

Hiçbir zaman sevmedim
Ayrılık vuslat
Orhan Veli sıkıntısı bekleyenin ve beklenenin
Ceylan gözlerinde
Bir buğu, perde
Darlık boğazda kurumuş
Ve sıkıntı siperde
Aklın zoruymuş

Yakındır uzaklığım hem de çok yakın
İsminin anlamı gibi
Bir teheccüd asaletinde
Kalk!
O pislik özenişin yok mu senin!
Tam uyanacakken
Bir şerit daha, kurşun çapak
Vuruyor beni, vuruyor yangın kibrin
Ve şimdi adımlarım
Ezber dişlerinde
Çark dönerken

Her yoğurt yiyişin bir yiğidi vardır

Suya hasret zararım
Dedim ya darlık boğazda kurumuş
Tuzdu o medcezir; içtikçe bir insan vurulmuş

Söz sükutsa gümüş altındır

Beni sen/i dinle

Sen olmalısın bir melek
Niyedir bu vahşilik bu reziliyet
Gerçeği yansıttığın gibi yaşa
Yaşa bu çukurda
Nefesin nefsin olmasın
Açmadan bir ?pembe? gül
Solmasın
Netice de yok Hatice de yok
Uçkurda...

Gül;
Yaprağında bir pembeliği utandırdığı vakte kadar
Goncası güzeldir, dikeni zarar yatsıda yanar
İmsak kanar. Mum özledim mum
Yak güneşimi damlat geleceğimi
Gizemli imbiğinden...
Zaten
Ben bu çukura zor tırmandım, zirveye inmem...