Yalanımda En Az Benim Kadar Doğru!

sildi süpürdü herşeyi...
bir yel esti..
silip süpürdü..
ne sen..
ne ben..
ne biz kaldık geride..






bir sınav gibi..
üstü örtülü çeyiz sandığı..
sana sakladıklarım..
buram buram ben kokan..
terleyen ellerimde
aşkın yorgun kokusu..
ortaya karışık bi salata söler gibi rahat..
'gidiyorum ben..'
'nereye'diye soramayacak kadar
ürkek bir ben ..
geride kalan..






son birkaç kelime toparlayıp
bir cümle kurmak..
kurabilmek..
canını acıtan..
sondefa aklında kalan..
kalabilen..
sana beni hatırlatan
son cümle..
ama..
en akılda kalan
'ben gidiyorum'
'sen nereye gidiyorsun'
diyemeyecek kadar bitkinim..
gitmene göz yummayacak kadar sevdalı..
sen nereye gidebilirsinki?
hadi son cümlem..
çık şu dudaklarımdan..
hadi..
yap şu son vurgunu..
birdaha yok..
söz sana yok..
bu duruma düşürmeyeceğim seni..




'ben gidiyorum'
'iyi bende gidiyorum'..
olmadığın bir aşkta
ben olurmuyum..
sen yoksan ben kalırmıyım?
geçer gider..
unuturum belki seni..
adını bile..
biliyordum zaten..bağlanmadımki ben sana..







ah dilim..
ah dudaklarım..
nasılda yalancısınız..