Yalnız Bir Adam....

sisler içinden bir tren yanaştı gara,
aheste....
raylar kadar ıssız
hayal kadar hakikat
hem var
hem yok
işte öyle bir adam,
yankısı bile yalan
indi içinden...




ıslanmış sabah kuşlarına baktı
bir sigara yaktı
hüzünlü yüzünde çıkartamadığım
acısı saklı
bilmem nerde aklı ?
hayat mücadelesi..
kavuşamadığı aşkı..
hepsi boşuna mıydı?
düşünürken daldı...
belli yalnız bir adamdı...






ipince bir yağmur vardı
şehir ağlarcasına
aldırmadı...
şemsiye kullanmazdı
boynunda bir atkı
çantası .kartı....
hızla istasyonda adımladı....







gözucuyla saate baktı,
yanından gelip geçenler,
çocuklar ,gençler..
kaldırıp kafasını bakmazdı...
ancak tanıdık bir yüzle merhabalaşır
hayatı akışına bırakırdı...







kendince dünyası çok genişti,
aslında avuç içine sığardı...
delice öfkesi vardı
oysa çocuk kadar yalındı
bir düşü öyküleyen
tükenen ömrünü yollarda geçiren
yalnız
yapayalnız bir adamdı...








sadece sevdiğine anlatırdı..
sorsan hedefleri vardı..
anlatırken gözleri parlardı
keşfetmek istiyordu dünyayı..
ah diyordu
ahhh...
"dünya turu"
görülmemiş ülkeler
gidilmemiş şehirler koleksiyoncusu...
yalnız..
yalnız bir adamdı....