Yalnızlığıma Armağansın

Umutlarımla,
Benimi vurdun sen gerçekten sadece ?

Sorarım sana,
Tükenmiş, bitmiş birisi daha kaç kere vurulabilir ?
Daha kaç kere yıkılabilir yalnızlığa gözlerinden ?

Söylermisin ?
Şimdi seni kim,
En derin uykunda,
Duvardaki karınca sessizliğinde seyredecek ?
Seni benim sevdiğim kadar,
________________Kim sevecek ?


Kimse bilmeyecek beni nasıl vurduğunu,
________________ Anlatamam
________________Unuttum...


Sensizliğin ertesinde,
Bir ayrılık daha vurdu sırtıma tüm ağırlığını,
Vede tüm yorgunluğunu ayaklarıma...

En taşınılmaz sevdaların,
En özlenilmez özlemlerin,
Suskunluğu yüklendi,
En çekilmez hasretle yüreğime...

Gözlerim karanlığın içinde,
Yıldızların arasından aydınlığını aradı,
Birde akşam rüzgarı eşlik etti yalnızlığıma...

Artık gecelerim suskun,
Yıldızlarım sessiz sedasız yokluğuna kayarken,
Uzaklığına sönüyorlar...




Her nefes alışımda sensizliği soluyorum...


Sonu olmayan yollardayım,
Yarını olmayan saatlerdeyim,
Yalnızlığını yazıyorum şiirlerin,
_______________ Ayrılığınıda ...

Şimdi seni yalnızlığıma armağan ediyorum...



19.02.2010, Mülheim