Yalnızlık Aşkın Mayası

istediğini istediğin an vermemekle
seni tehir eder zaman
hükmün geçmez kalabalıklara
takmaz seni, sen gibi, erişemediğin mekanlar
b/ağlar yollarını süsleyen dikenler
istesen de gül veremezsin.

kader

zaman hükmünü işler aslında
bahanesi olur yalvarışlar
durmana fırsat vermez yollar
arkanda kaza süsü verilmiş
farklı biçimde yazgılar
susmak kalır sana
kader deyip geçersin

oyun

çocukken de böyleydi oyunlar
muhakkak olurdu, ufak tefek kazalar
seni oyuna almayanlar kadar
oyunu, ortasında bozanlar
içinde, kalırdın öylece
mızıkçılık deyip geçerdin

ölüm

şimdi şakası olmayan oyunlar oynanıyor
seyredip geçemiyorsun
yürek pazarında c/anlar harcanıyor
oyuna zaman yok diyemiyorsun
yalnızlık kaderin oluyor, kalabalıklarda
bu oyun da benim çekilin!
bir el de, ben ölmeliyim
ki hayatım, aşkın son çığlığı
maskesiz yüreklerin dermansız çıplaklığı
hiçbir kılıf gitmiyor sebepsiz sevmelere
ölümlerden ölüm deyip!
kendi sonunu seçemiyorsun.

biçilmiş kefen gibi
bir ömür aşkı giyiyorsun
kader oyununun
en s/essiz ölümleri
yüreğinden geçiyor
sen hala aynı sokakta
yeniden doğmayı bekliyorsun
oyun bitmek bilmiyor
sevda deyip geçemiyorsun

b/eklentisiz sevmek için
gün geliyor yalnızlığı
aşk diye içiyorsun
şeker alır mıydın? diyen sevgiliye
vazgeçip elma şekerinden bile
aslında ben!
çayı şekersiz içerim
deyip gülden geçiyorsun
aşk için
aşkın hatırı için