Yalnızlık Düş/kün/ü
aşk..
ben aşkta hiç nüfus sahibi olamadım..
yalnızlık..
ümitsiz, uzun gecelerde
düzensiz uykularımın yegane refakatçisi
düştüm ellerine..
bazen yalnızlık alfabesinde bir sessiz harfim
dilim làl, gözlerim karanlık..
bazen küçük, şımarık çocuğuyum
dudaklarım bükük,
dudaklarım çırpınırken
yüreğim kırık..
ruhunu kaybetmiş bir gölge gibi
korkunç karanlığında aradım kendimi..
ah yalnızlık;
yağmalama anılarımın sin'ini..!
şimdi solumda sonsuz bir uçurum;
kenarında yürüyorum
ütopik düşlerimi düşlerken..
ten'im ölüm kokuyor..
bu kehanetli bir korku
durdum
bekledim
ve içtim yalnızlığın ruhunu..
ruhum artık ılık bir nefese muhtaç
Yalnızlığın ruhu sineye değmeyince böyle dizeler ne kurulur ne de okuyucu tarafından sevilir. Çok güzeldi Elif,yürekten tebrik ederim.
bu kehanetli bir korku durdum bekledim ve içtim yalnızlığın ruhunu..
ruhum artık ılık bir nefese muhtaç
Yüreğinize ve Kaleminize sağlık yine kaleminizden güzel bir paylaşım olmuş yürekten dile getirilmiş kaleminizin daim ve baki kalması dilekleriyle başarılar dilerim yolunuzda kutlarım şiirinizi.👍👍👍👍👍
ruhunu kaybetmiş bir gölge gibi (ki gölgeler ruhsuzdur ) korkunç karanlığında aradım kendimi.. (korkunç olan karanlık değil yalnızlıktır ) ah yalnızlık; (ah etmekse boşa figan ) yağmalama anılarımın sin'ini..! (talan edilmişse yürek sesi )
çok beğendim çok..böylesi yerli yerinde böylesi düş(ünme) gücünü harekete geçiren ifadeler ve sağlam bir anlatımla her geçen zaman içinde daha çok şiir Elif Sade..
sevgimle..
bu kehanetli bir korku durdum bekledim ve içtim yalnızlığın ruhunu..
tebrikler👍