Yalnızlık Senfonisinde Karanlık Düşünce

ben ecnebi dolağan yüreklere zehir koşardım
soluk almaz geçitlerde bıraktım gönlümü
damarlarıma ağı bağlardım ,tozak kar bağrıma eserdi
siz köhne dost varımlıklar
bana tünerken her kesavet/dert
adamlığımı keserken umutsuzluk
neredeydiniz
bakraçlar dolardı dağ
ve ova küsecinde soytarılık olurdu yeşil
bana dal kalmazken
ele vururdu yeşil
yalancılık sararken ufku
el ayanızla bahtımı neden körelttiniz

sus .!!dilinize yılan bulaşır
hiç bir tarih kitabı koklamaz
ağlak duvarlar konuşur er terinde ıslanır sözlerim

iki kardeş oturmuş kumara yalnız odamda
kim kazansa öldürecek öbürünü
bir dün, biri yarın
gece kazansa kararırım
gündüz kazansa güneşe çıkmaya yüzüm yok
söyleyin!!
neden beni utangaçlığa terk ettiniz