Yalnızlık Uçurumu

Çağırsaydın gelirdim,
Ne geride bıraktıklarım,
Ne de etrafımdakiler önemli olurdu.
Sadece"gel"demen,yürekten çağırman yeterdi....
Bir ışık,bir an...
Bir parıltı gözlerinden gözlerime akan
Yeterdi bana inan...
Ama duyamadım sesini,
Ne de görebildim gözlerinin gülümseyişini.
Bekledim,
Günlerce,aylarca bekledim.
Sonra ümidimi kestim.
"Zorla olmaz ki"dedim.
Tek taraflı aşkımı kalbime kilitledim.
Ve aylar, hatta yıllar geçti,
Gözlerimde gözlerin hala nöbetçi !
Savrulduk farklı esen yellerle,
Farklı yerlere...
Ve şimdi diyorsun ki yıllar sonra:
"Ben yalnızlık uçurumunun en kenarında,
Düşmeden,yetiş gel bana"
Oysa ben yıllardır o uçurumun karanlığında,
Öyle alışmışım ki sensizliğe ve yalnızlığa...

"Öyle Bir Gel Ki Bana"şiirini okuduktan sonra yazdığım bir şiir...