Yara

Adınla başlayan duaların önüne çamurlar
Önüne karasinekler atıldı,
Sedirinde uyurken, örse düşürdüğüm başında hüzün emici kargalar
Sesini işittiğim her yer vatanımken, sessizliğinin sınırlarında
Kalbim yamalı mahkûm.
Volta atıyorum,
Utancımın ötesinde berisinde,
Atlı gardiyanların, nallarının küfründe, küfünde
Gözlerimin tavanına toplanmış örümceğin zihninde
Her ayrılığın başladığı o Lehte denilen gölde

Sana nasıl ihanet edebildim!



Taze yaralarım var, sıcacık, el değmemiş bıçak izi kesiklerinde
Uykularıma düşman karabasanlar var, ensemde
Gölgeme zimmetli kan sunakları var, çemberimde
Gün aşırı ölüyorum
Gün aşırı diriliyorum
Gün aşırı birçok iblis tarafından birçok kez, nazikçe beceriliyorum.

-Derimden kaçsa ruhum, toprağını yeniden yeşertebilir mi?
(Sanmıyorum!)

Bir şarkıyı özler gibi,
Geçkin canlardan umut dilenir gibi,
Bir cesedin gözlerini açabilme ihtimalini düşler gibi
Düşmanlarımın ayak sesinde sendeliyorum
Uçurumdan kristal bir yüzün telvesine düşmek istercesine
Olur da tutarsın,
Olur da düğüm tutmaz kaşımın arasına
Boğar gibi öpüşlerini bağlarsın.
Kurşunu bekleyen av gibiyken
Uzun boylu dağların alnında
Ah! Sadakate cüce kalıyorum.

Sana nasıl ihanet edebildim!


Telafisiz hatalarla ömürlük kontratlar yapıldı,
Haciz edebilecek aşk yoktu
Pusu kuracak sevgiler kayıp,
Yüreğimin bocalamasıydı senden sonra
Aklımın laçkalaşması
Bütün günahların saman yığını gibi üzerime çullandığında
Hafifliğine aldanma sebebi.


Diyordum sana çok kez;
-Bütün limanlar, bekleyenlerin ah'ıyla kir tutar mı?
Susuyordun çok kez;
-Kekeme çocuklar bu mevsim kendi külünde yandı.


Sorsalar şimdi;
Senden sonra, tekbirle gelen hayat
Yaşanacak intiharları aklar mı?!