Yar'dan Geçmedikçe Kapanmaz Yaralarım

''İçimde
fırtınalar kopartacak kadar fazlalaştı ahh' ım
bilirim
sen'den geçmedikçe kapanmaz yaralarım.
Gidişinde bıraktığın enkaz
ne İncilde , ne Tevratta, ne de Kur'an da vardı
söylesene cennetimin katili
hangi kitapta y/azar yüreğime açtığın acılarım''

Kurduğum hayallerin fazlalığı kadardır ağlayışlarım
sahibiyken sen içimdeki cennetin
ben yokluğunun mahşerinde yanarım
acılarla sarılıdır tüm anılarım
ağladıkça düşlerimdeki sana damla damla
yinede düşmez dilimin ucundan beddua
hece hece adın yazılır geceye
ve yalnızlığım kadar yalındır satırlarım...

Sen suni toprakların baharını yaşarken
ben senin iklimindeki huzuru özlüyorum
tebessüme susayan dudaklarımla
arada bir güleyazıyorum
terkediyorum yüreğimin vatanını sessizce
gözlerindeki cehennemde u/yandıkça
sensizliğin tam ortasından bölünüyorum...

Kendi yüreğimin gurbetinde üşüyorum
vuslata yürüyorum gözlerinin hizasından
içinde kayboluşlarım var mevsiminin
göç ediyorum soğuk iklimlerin ayazından
bakışların
hüznümün şarkısını söylüyor bu gece
bunca çokluğun içinde
galiba bir tek ben'dim azalan...

Öylesine güzel ki gülüşün
bir ağlasan dünya yıkılır sanki üstüme
ben senin mutluluğuna ömrümü değişirken
yaşanır mı sanıyorsun sensizliğin arefesinde
yada bunca yalnızlığın içinde
kalabalıklaşabilir mi insan kendi nefesiyle
söylesene...

Yokluğunun arka sokaklarındayım
başı duman tüterken acılarımın
hep, kırılgan bir intihardı düşlediğim
kaç şairi gömdüyse bu hayat şiirlerin duasında
gölgemin kızıla uzayan sabahlarına uyandım
ne yana dönsem prangalıydı sessizliğim

Asıp asıp harflere kendimi
susmalıyım dedim bu gece
ve usulca bu şehirden gitmeliyim
sen görmedin ama
sahil sahil yol oldu gidişlerim

Tek cümle bildi bileli aşkı insanlar
Sana sadece ''seni seviyorum'' demek belki ihanetti
bir devrimdi seni sevmek , anladım
ki baştan aşağı yalnızlıktı gerisi.