Yargısız Infaz

Eylül den kalan hüzünler,
Dem salarken usum da.
Bir bir düşüyor dalından,
Yeşil den sarıya çalan,
Bütün yapraklarım.
Esti deliboran
Hazana hapsoldu senli benli
Bütün düşünceler.
Ve tek kurşunla şakağından vuruldu
Söylemeye lisanımın yetmediği.
Onca bitimsiz tümceler...

Oysa ne çok hayallerim vardı,
Bir zamanlar benim de.
Kırmızı panjurlu bir ev
Bahçesinde koşuşturan bebeler.
Bir başka anlam kazanacaktı,
Gönül közünde pişmiş
Fincanlardan yudum yudum içilen,
Köpüklü kahveler.

Sadece senmisin sanırsın,
İğde kokulu
Ilık baharları özleyen?
Hayır bir sen değilsin,
Bu Dünya da,
Boş hayallerle gönül eyleyen.

Nereden bilebilirdik ki?
Sonu gelmeyen hayallerin.
Mavi özlemlerin büyüttüğü,
Dipsiz kuyu olup.
Seni,
Beni,
Bizi yutacağını?

Savunma hakkı vermeden,
Yargısız infaz ile
Bir ömür yalnızlığa
Mahkum ettik yüreklerimizi.
Biliyorum aramızda ki
Güneşli tarlanın nefesi
Belki de sonu olmayan
Bir itiraz dilekcesidir şimdi...