Yarım Kalan Aşk Bestesi

Dünya gözümde bir siyah iplik
Her yer gece karanlığından daha kara
Bir ses var sanki yağmur tanelerinin içinde
Cebimde ucu tutuşmuş umutlarımı söndürürcesine



Kırık kalpler kentine mi yürüyor ayaklarım
Evet demekten korkar sanki ürkek bedenim
Kırıldım döküldüm
Ama ben gitmek istemiyorum yalnızlığıma
Hazan bulutu üstümde durmasın
Söyle durmasın olur mu karanlığa



Bak!
Zehir akıyor narçiçeği renginde sevda bahçeme. .


Tokat yemiş gözlerimden
Akan yaşlar mavili günlerimize yalvarır


Alkışla kendini ey karanlık
Yüreğime hicranlar damlıyor
Başardın yine...



Sen Giderken
Arkandan kalan her ayak izlerin
Ve o uzayan mesafe
Dudağıma kördüğümler attı
Her çığlığımın sesini kilitlemeliydim
Mecbur bıraktın. . .



Ateşli denize düştüm
Elbisem yanıyor
Dönüp, elini uzatsan çıkarsan beni
Olmaz mı?
Geç mi oldu
Yanmalımıyım gerçekten



Bak sensizliği yutamıyorum
Kalbimin ateşini uyutamıyorum
Etrafımı ateş bir yorgan gibi sarmış



Bakma!
Yandığıma
Ben asıl üşüyorum
Soğuklukla sevişiyorum



Kaldı mı bir şey daha?
,,Biz,, kaldı mı?
Biz neydik. . .

Roman kitabında ucu yanık sayfa mıyız?
Yoksa
Yarım kalmış aşk bestesi miydik?
Kırık, paslı notalar mıydık?
. . .