Yarınlar Bizimdi

o zamanlar ne çok ağlardık biz
aynı gözyaşı rengiyle, dilsiz
uçurtmalarımız sessiz
ve düşlerimiz
sessiz düşlerimiz gökkuşağına yükselirdi
toprağa düşmek için ilk cemreyle
biz hep baharı beklerdik
dalgındı güneş, suçsuzdu zaman
dilimizde ışığıyla, kocaman bir şarkının nakaratı
bölünen somun, emek, tırnak
o zamanlar ne çok ağlardık biz

bizim gibi kendilerini özlemeden büyüsünler diye
dünyanın bütün çocuklarını kucağımızda taşırdık
yastıksız, yorgansız kıvrılıp dost ılığı bir köşede
talihsiz gönüllerin evden çıkmayan duyguları için
o zamanlar ne çok ağlardık biz
hasrettik çınar gölgesine sırtı yaslayıp
güneşi yudumlayan günlere
içimizde hiç sönmezken gerçeğin o en kızıl şafağı
ağaçlar yüzünü saklardı
'seyirci olamam ölüme'
biz hep toprağı dinlerdik

sazlıklar akşam türküsüyle öpüşürken
köy kahvelerinde sıcak çayın deminde
dalgın bacılarımıza yeşil bir pencere açalım diye
bülbülün güle aşkını gözlerdik
o zamanlar ne çok ağlardık biz
ajans başında analarımızın diz çöken duası
kurşun geçirmez şiirler gibi korurdu bizi
sevgilim ah sevgilim
hep inandıklarımızla sarılalım birbirimize
terim terine karışsın
hüznün hüznüme bulaşsın
özgürlüğüm özgürlüğünü çoğaltsın
yarınlarda evren anlayacak
dünya gezegeni sevgiye en mahir

o zamanlar ne çok ağlardık biz
içimiz böyle üşüyüp, titrerken
gözlerin bu kadar yanması normal değil mi sevgilim
özlemlerimiz tuz dökerken yaralarımıza
dokunduğumuz her yeri vatan bilip
şiir gibi sevişirdik biz




çıkınımızdaki keder ıssızlığa hep hazırdı ama
tek mevsimli ülke, güneşi hiç mi özlemeyecek..