Yaşama Neresinden Tutunursan Orasından Sancıyor Sanrıların

//yaşama neresinden tutunursan

orasından sancıyor sanrıların//




farketmiyor...




çıkışın olmadığı bir an'da

aslında hiç varolmadığını anlayınca...





ve sen



hiç tanımıyorum seni

adını bile bilmiyorum hatta

yazdıkların ben kokuyor

soluyorum her fırsatta

sen misin sanal

yanımdakiler mi gerçek

ben miyim gerçekçe...



katilden acımasız

hırsızdan arsız

fahişeden asılsız

olduğum zamanlarım var

çocuktan dürüst

anneden şefkatli

rahibeden edepli olduğum zamanlar da

insanım ben...

insanız...



düşünüyorsan karışacaksın

karışıyorsan bulanacaksın çoğu zaman

aşk çalınca kapını netleşeceksin bir süre

çarpıp çıktığında da

bilirsin işte...



cahilinden kültürlüsüne

değişmez bu hikaye

nihayetinde

vazgeçersin sorulardan

cevaplar ezberindedir

devam edersin

etmelisin

kimbilir

belki birgün olur bir mucize



yaşam ne ki halüsinasyondan öte

üzülme...