Yaşanmıyor Aşk Olmayınca

Çok uzun zamandan sonra,
Hüzünlere perde olmuş
Gözlerimle ilk defa gülümsedim
Galiba yaşama...

Dinmişti içimdeki
Kanayan yara,
Acıtmıyordu artık,
Bitip giden aşk acısı ardında...

Nefes almak bile,
Bunca zamandan sonra,
İlk defa bu kadar keyif
Veriyordu ruhuma.
Kuşların çıvıl çıvıl sesi,
Duygularıma can veriyordu,
Her anında.
Hissediyordum artık ben de
Kabusların ötesinde,
Bıraktığım onca hezeyandan sonra.
Acıya esir olmuş duygularım,
Mutluluk rüzgarlarıyla
Kucaklaşmıştı burada.
Gönül yarama
Tuz basıp haykırıyorum bulutlara,
'Dokunmasın kimse artık
kabuk bağlamış acılarıma....'
Yeniden başlıyordum fırtına sonrası,
Limana sığınan bir balıkçı kuşu edasıyla hayata.

Doğa açmıştı kollarını bana,
Sunuyordu sevgi ve bereketini toprağında.
Kurumuş ağaçlar bile, yeniden tomurcuklanıp,
Güçlü durmayı öğretiyordu her solukta...
Yeniden aşkı soluğumda hissedebilmem için,
Aşk kokusunu yayıyordu çiçekler ortalığa...

Sararmış topraklara,
Kurumuş yapraklara,
Can verip yeşile bürüyerek tabiat ana,
Bana sevgisini gösteriyordu bağrında.

Yeniden açtım zifirileşmiş ruhumu aydınlığa.
Gönül hanemi şavkıyla aydınlatacak yeni bir sevdaya...
Belki yeniden acı çekecek olsam da,
Hayat, çekilmez oluyor,
Aşk dolaşmayınca damarlarda.
İnsan başka bir tenin kokusunu
Özlüyor soluğunda...
O kokuyu duymak istiyor her an yanında...
Bakarken görmek,
Görünce sevmek,
Sevince dokunuvermek,
Dokununca eriyivermek,
İşte böyle bir şey sevmek.....
Aşk uğruna belki de can vermek gerek....

Aşk varsa hoş olur cihan,
Aşk yoksa viran olur zaman,
Soluk almaktan ibaret değildir yaşam,
Damarlarda sevgiyle çoğalır insan.....