Yaşayamadıklarımsın..(babam'a)

şimdi diz çöktüm önünde
sana dair keşkelerimi
birer birer yargılıyorum.
istemezdin böyle gitmeyi biliyorum
istemezdin beni böyle üzmeyi
ama
elimde değil baba
hasretinden alev alev yanıyorum


yaşım o zamanlar daha onsekizdi
şehre yeni yeni akşam çökerdi
ben balığa çıkardım arkadaşlarımla
sen işe koşardın
geç kalmanın telaşıyla

doğru ya
benim yüzümdendi yine her zamanki gibi
beni beklemiştin dün gece sabaha kadar
ben yine unutmuştum sana haber vermeyi
yine üzerime giyinmiştim yani
her zamanki avareliği..

kızmazdın bana,kızamazdın
hep aynı şeyi söylerdin geç kalmalarımda
"oğlum;sen benim yaşayamadıklarımsın"
keşke yaşasaydın be baba....

benim işlerim hep gönül işleriydi o vakitler
her sabah başka başka söndürürdüm feneri
benim gülmekten çenem çatlardı
senin soğuktan ellerin
ben uyurken yüzümü okşardın
sertti ellerin
anlardım
uyanırdım

yüzün çok sert
benim soğuktan çatlayan ellerim
seni bu yüzden mi uyandıramıyor?
keşke uyansan be baba..


ben senin değil
sen benim yaşayamadıklarımsın..
hala baba olamadım mesela
hala toprak olamadım
kızma....

senden sonra daha sert seçiyorum cümlelerimi
güçlü görünmek adına
daha yıkıcı yapıyorum hamlelerimi
daha bir öfkeli bakıyorum hayata
yokluğunda
içimde bir kor var sen olmadığında
yakıyor....

ama derinlerde bir yerlerde
bir çocuk ağlıyor hala
hıçkıra hıçkıra
görmezler baba,meraklanma...

sen benim kabul olmuş tüm dualarımsın
sen benim masallarımın baş kahramanısın
ben senin değil
sen benim yaşayamadıklarımsın



keşke yaşasaydın be baba.....