Yaşayan, Bir Ölü (1)

Yaşayan;
Kuruyan bir yaprağın
Solması, sarıya çalması
Ardı sıra
Dallardan toplu intiharları
Düşen her tanenin
Gevrek kırılma sesi
Adeta bir çığlık gibi
Bana ölümü hatırlattı

Bir Ölü;
Sanır mısın sen aynı renkle
Soluğun kesilecek,
Hem zaten karadır
Gideceğin yer senin gözün de
Öyle anlatmadılar mı?
Korkutmadılar mı?
Soğuk, siyah derken
Ballandırmadılar mı yaşamı?

Yaşayan;
Bir beyaz tünel
Kör edecek kadar ışık
Adımladıkça adımlıyorsun
Engel olamıyorsun ayaklarına
Işık çekiyor seni
Ama bir yandan da korkuyorsun
Anlatılanlara göre
Böyle başlıyordu ölüm...

Bir Ölü;
Ey bedene hapis olmuş ruh
Bilmediğin bir şeyi
Bilmeyen birinden dinlersin
Nefsini korkuyla maskelersin
Önün ışık,
Dön bir arkana bak
Zifiri karanlık,
Kimse de zorla çekmiyor
Öyle içten yürüyorsun ki
O et torbasını terk etmeden
Anlamasın sen benim dilimden
Ardında bıraktığın karanlık
O kadar koyu ki
Önüne mum ışığı koysam
Fener gelir gözüne...

Yaşayan;
Yaşam o kadar kısa ki
Sen tadını almadan göç etmişsin
Mademki teste gelmişsin
Bir ömür nedir ki
Birkaç soluk nedir ki yaşamdan
Hem zaten belli bir zamanı da yok
Bazen yeni doğmuş bir bebeği
Sonrasında henüz yirmisin de bir genci
Anlattığın ışığa çekiyor ölüm...

Bir ölü;
Pişmanlıklar gizleyip
Günahları saklayıp
Zamanı geri alamazsın
Bir saniye bile değerliyken
En iyi şekilde kullanmazsın
Yüzün kızarmadan, zamanın darlığına yanarsın..
Bebekler, siz onlara bebe dersiniz
Biz onlara cennet gülleri deriz.
Onlar ölüm hediye edilmese
Cennet bu kadar güzel kokmaz bilmesiniz!!
Yaşı yirmiydi!! Senden en az otuz yaş gençti
Senin elli yılda veremediğin imtihanı
O beden yirmi yılda geçti
Sonunda mükafatını aldı
Ölüm ona hediye edildi.

Yaşayan;
Susuyor.....yutkunuyor..düğümlerini çözmeye çalışıyor boğazından...