Yazgı
I-
Kürek kemiğime yaslanmışken dul dağ
Gülüşüm yeşersin istedim, közü kalmış orman misali.
Annemin yazmasına sinmiş kirli keder,
Yüzümü suladım baba, bir ilkindi vakti.
(Annem kirpiklerimi karanlığa bağlarken,
Çocuklar mavi ağladı.)
Orayı
Unutamıyorum!
II-
Secde de küflenmeye bırakılmış
Dua'nın sesli harflerine gömülmüş zaman,
Kim sürgü çekse ağzına, sessizlik kursağını deşiyor.
Sahi,
Çıldırışın koynunda öfke uyur mu?
Yarama sus payı bırak baba,
Ölürken acı çeksin istemiyorum.
III-
Toprak kaburga kemiğimi kucakladığında
Gökyüzünü öpüp başıma koydum
Cehennem tozu yutmuş kızgın ayaklar ezip geçtikçe gölgemi,
Ömrüm ağrıdı.
-Meleklere şirk koştum-
Baba...
Söylesene?
Habil'i öldüren Kabil'in vicdanını sattığı karganın soyu
Neden insan nefsine karıştı?
IV-
-Burada bir itiraf-
Rivayetsiz yağan yağmurun telaşı toprağı silkelediğinde
Yaşarım sandım
-Mezar taşım uyandı-
Ve babacığım bilmiyorsun
Bu kez amiral çamurda battı.
Baba... Söylesene? Habil'i öldüren Kabil'in vicdanını sattığı karganın soyu Neden insan nefsine karıştı?
tebrikler abicim..Yazan ellerinden öperim .)
Günün şiiri olmayı hak etmiş Şairine tebrikler
şiiri çok beğenenlerdenim..şiirde mısralar arası kopukluk yaşamadım aksine imgelerin hepsinin çıktığı duygu kapısı aynıydı: "inanmışlığın çöküntüsü" ki finaldeki amirel battı sözüyle de bunu açıkca görebiliyoruz.babaya seslenişler de yine hayalkırıklıklarının bizlere kanıtıdır..hesap sorar şair bildiği tüm doğruların yıkıntısını dökerken içinden..bir anlamda yardım çağrısıdır şiirin dışına haykıran..
numaralandırılması ise bence çok yerli yerinde olmuş ki yine başllık altındaki bütünlüğün içerisinde yer alan sıçrayışları ayırmış şiir bu bölümlerle..imgeler oldukça sağlamdı..
herkese selam ve sevgilerimle..
insan nefsi şeytan nefesine karışmış.
şiiri ve şairini kutluyorum.
kendi adıma beğendimi ifade ediyorum şiiri
ki Hakan Can Öztürk sağlam bir kalem ve farklı bir anlatım diline sahip tarzı
oturtmuş
tüm şiirleri gibi bu şiiride başarılı
tebriklerim çok hak ettiği yerde bulunan şiirin şairine👑👑👑