Yazılmayan Şiir

Sana yazacağım bir şiir vardı... tam da buraya
her satır bir sonrakini okutmalıydı sana,
her kelimede SEN olmalıydın
her heceden senin sesin çıkarken
gözlerimin önüne gelmeliydi gülüşün
sana bir şiir yazmalıydım, aklındaki cümlelerden oluşan

sana yazacağım bir şiir vardı tam da kalbime
hücrelerimden SEN geçmeliydin
damarlarıma her kan pompalayışında
her atışında daha çok kan vermeliydi
ki kan kaybından ölmeyeyim
ölmeyeyim... kanarken içim...
sessizce ağlarken için için...
adını sessiz çığlıklarımla bağırırken
sana bir şiir yazmalıydım, bendeki seni yaşatan

çünkü;
sana yazacağım bir şiir vardı, kalbine..
gündüzleri yeşili okumalıydı, geceleri ise kahveyi
almalıydı güneşi gözlerinden;
kargacık burgacık,
kafası karışmış harflerimi okumaya çalışan gözlerinden,
gözlerime vermeliydi
vermeliydi ki güzelleşsin sessizlikten karaya çalmış gözlerim
belki yeşil olamazlar ama parlasınlar alabildiğine
vermeliydi ki güneşi, gözlerimi sabah açtığımda
yarım kalmış hayallerimden uyanmak yerine
gece kapatırken
gerçeklerime gülümseyerek uyumalıydım
sana bir şiir yazmalıydım
gözündeki gülücüklerden kalbimi okuyan




/*
sana uyanacağım sabahlar vardı, artık yoklar
avuçlarımın içinde dikenlerin vardı,
resimlerin vardı,
kanatırdı...artık yoklar..
sana yazacağım şiirler ise hep aklımda
hep aklımda yazılıp silinecekler
ve hatırlanacaksın
gülüşünle, gülüşünde
gölgelerinle, gölgelerinde
sana bir şiir yazmalıydım
şimdi ise reçete yazmalıyım,
kendime...