Yedi Renk Sevda

gizem büründü gece
sisli gözlerimde köz
kırmızı söz dudakta
içime sızdı kokun

duydum rüzgârın soğuğunu
tendim çıplak
emdim soluğunu

çiy buzul bahçe sabah birikiği
uyku delisi mahzun yüzün
dudaklarının sessiz çığlığına
parmaklarımı surladım
gölge düşürdü güneş
umut sürdü rüzgâr

sonra sevişti fısıltılar dağınık
damardan çekildi yalaz
tutkulu yaşadığım an acı
gizin düş adın ayrılık
çaresiz arzumdu ağlamak
ağladım

bilirsin
gökkuşağı çıkmaz yağmursuz