Yemin mi Ettin Söyle
Bitmeyen gururuna feda edip bu aşkı,
Serabımı kuruttun çöle döndürdün beni
Bağban olup bağında bekler iken meşki
Üzerine kar yağan güle döndürdün beni
Sarardı yapraklarım silindi tüm hudutlar
Gam yeline karıştı kaydı gitti umutlar
Mekân tuttu gözümü yağmur yüklü bulutlar
Yatağına sığmayan sele döndürdün beni
Hiç niyetin olmadı şu gönlüme akmaya
İçimdeki sevdana kalp gözünle bakmaya
Yemin mi ettin söyle beni böyle yakmaya
Ortasında kor saklı küle döndürdün beni
Depremler yaratsan da garip gönül tahtımda
En mukaddes varlıktın şu kapkara bahtımda
İçimde kaldı yazık tamahtım da ahtımda
Güneyden esen deli yele döndürdün beni
Elbette benim gibi seni de yakar biri
Sevda isine bular bedenindeki seri
Günde beş kez yıkasan çıkar mı sevda kiri
Balçıklara bulanmış göle döndürdün beni
Zannetme ki bir gülsün içimde kuruyorsun
Hala ilk gün ki gibi taptaze duruyorsun
Gönül benim değil mi ne diye soruyorsun
Sana uzaktan bakan ele döndürdün beni
aşkta birazcık acı varsa o aşkın tadına doyulmaz. ben şiirin güzelliğini kendisini okutma tarzıyla ölçerim. şiir okurken su gibi aktı. sanki yürek şikayetleri dağ derelerinin beyaz köpüklerinde yıjanıyorlardı. kutlarım seni güzel arkaDAŞIM. SAYGILARIMLA: RR.AKDORA