Yemyeşil Düşler

Can dediğim, kanımda, ölürken tüm hücreler,
Hiç çiçek toplamadım, şifa için olsa da.
Başka bahara kaldı, bak geriye dönüşler,
Umudunu kaybetme, yeşerecek solsa da.

O kadar az kaldı ki, senden, benden ve bizden,
Yitirmektendir korkum, bakma cesaretime.
Tökezlesem de an an, bitse güç el ve dizden,
İstemem anahtarım, yanmam esaretime.

Yalanları sevmedim, beyaz olsalar bile,
İçten bakmayan göze, ışıklarım sönüktü.
Dönmedim köşelerden, aldanıp binbir dile,
Bilmesen de cananım, yüzüm sana dönüktü.

Biriktir ellerini, yaşımı sileceksin,
Sen ki sakın kendini, elin tutmasın kiri.
Anlamsız mı yaşamak, bunu sen diyeceksin,
Ya yalnızlık ya da sen, ya da artık hiçbiri.

İstesem de yaşamam, umutlarım olmasa,
Bir başım ve bir de ben, giderim buralardan.
Bilinç yitik, ömür az, sözün cana dolmasa,
Dinlensin şu yüreğim, yorgunum avazlardan.

Gözlerinden geçsin hep, sevda yüklü bulutlar,
Bitmesin istiyorum, gördüğüm pembe düşler.
Yanıtsız kalmasınlar, kalmasın hiç sorular,
Biz ve ülkem yemyeşil, gönlüm hep böyle düşler.