Yenginin Altın Saçlı Kızı

Hoyrat dağların
dağ duruşlu oğulların üzerinde
kızıllık
yılgının bileylenmiş tırnağı
karanlığın rahmini söküp doğurmakta
yenginin altın saçlı kızını

o ant ki
erkliğin soyuna kibrit çakımı
o an ki
sıfıra inmekte
yüksekten bakan saltanatın rakımı
gök kubbe altında
şimdi sükut zamanı

meclisler toplanınca birer birer
mazlumların ''evin''den
bir hak daha kaçırınca saraylı abiler
çoğalınca hakkını arayan sesler
masa başında o hakka
tecavüz etti soysuz abiler
namus davası değil
nikah kıyılması
öyle bildi alkış tutan eller

eğme başını çocuk
bulutları gezdirme yüzünde
aydınlat ışığınla
kuytu odaların kara imzalarını

bilirsin
rüzgar fırtınaya dönüşünce
armut da düşer elma dibine

ve çoğalır günden güne oğullar
dişil yürekli
eril bilekli
doğurur yeniden
Ali İsmail'i, Hasan'ı, 

Abdullah'ı, Berkin'i 

yenginin altın saçlı kızı
yeniden yeniden doğurur
Ahmet'i, Ethem'i, Mehmet'i, Medeni'yi 

eğme başını çocuk
fermanlı delinin fermanı
hükümsüzdür yeni doğanlarda