Yeni Mevsim Ve Aşk Sessizliği

ben bir dünya kavanozum
aktarcıdan taşan sırlar yakıcı
suskunluk irkiliyor
üstüme üstüme gökyüzü
üstüme üstüme geliyor şehir


rüzgârla dost olmayı denedim
sevdiğim şarkıların en uysallarını ona verdim
bulutlara tefler çaldım
yağmura adaşımsın dedim
bakışımda dalgın ağırlık
gözümde tek bir damlaya dünyayı yerleştirdim
sevgilim, sevgilim
tutun
eksile eksile akacak bu ilkel hayat
unuttuklarımızda boğulmamak için
duygunun sesini açıyorum


rüyamızı yeni bir uykuya götürelim
kimsenin bilmediği sabahtan davet var
vazgeçilmişliği elveda suyunda yıkamalı
şiirleri korur kuyu
dipleri çitileme zamanı şimdi
yeni dünyanın mermer heykeli dikilecek iki sevgilisiyiz
gölgemizde hâlâ acı

dudaklarımızı gülmek için kullanalım sadece
ağzın bilir, sessiz ve sarışın olur gündoğdu çiçekleri
soyunuyor iki yeni can
suların yükselmesine alışık bir bahçe gibi
uzanıyoruz ilk mevsime...