Yeniden Biz Olalım Utangaç Bakışlarımızda

Unutma sevdiceğim,
Ellerin ellerimden gittiğinde
Büyüyecektir gerçek yalnızlığım,
Bebeğinin çıplak geceyi yırtan kör çığlığı
Tutkumun hıçkırıklarına karıştığında
Tükenecektir nefesim!

İster misin solsun
Gölgelerin gönlünde açan kır çiçeklerim,
Başka bir dünyanın şafağına uyansın
Seni seven kalbim
Ve uzak gönüllerde okşansın ruhum?

Gel, dağların üstündeyken
Şemsiye tutalım alaca karanlığa,
Meydan okurken insanoğlunun sabrına
Yeniden kucaklayalım beyaz alevi...

Eğer bir gün,
Olur da geri dönerse benliğimiz,
Yeniden biz olalım utangaç bakışlarımızda
Ve kaçarsa eğer nefesimizden bir nefes
Bölüp toprağın uykusunu,
Yeniden uyanalım gençliğin coşkusuna
O da olmazsa orta yaş tutkusuna...

Bu kalp ve sallanan bu dallar
Ve o dalların ucundaki pembe-beyaz çiçekler
Bizden, bizim köklerimizden değil mi?
Yeniden raks ettirelim doğuyla batı rüzgarını!..