Yeniden Doğmak İstiyorum

Yine gece oldu, karardı ruhum.
Alacakaranlık olmuş akşamlarda.
Ne kadar isterdim, şimdi güvendiğim kucağında olmayı...
Ne zaman hava kararsa,usulca kollarına sığınır,
Gözyaşlarımı senin avuçlarınla durdururdum.
Çocukluğumun nazlı devresindeyken...
Ben geceleri bildim bileli sevmezdim.
Hele gökgümbürtülü yağışlı havalarda.
Karanlık havalarda saklı korkularım.


Yine böyle bir karanlık, yağışlı bir geceydeydi.
Küçük sandığım duygularımın, bu denli büyük olduğunu bilmezdim.
Yokluğunla geçen yıllarla baş etmeye çalışmam.
Sensiz ve çaresiz...
Ürkek, ağlamaklı,bir o kadar da, korkan bakışlarda seni aramak.
Hayata yenikliğimin pişmanlıklarında,
Daha çocuksu düşlerimde, hemencecik büyümek.


Ah çocukluğum!
Şimdi, yoksun artık .
Gözümün önünde ki hayallerde.
Yüzümden belli değil mi çocukluğumu arayışım ?
Sevgi çiçeklerin içinde saklardı beni anneciğim.

Yeniden doğmak istiyorum !!!
Bizler, hep büyümek isterdik.
Seninleyken gözünde ben, hep bir çocuktum.
Güven veren kollarına sığındığım yağmurlu akşamlarda.
Şimdi; saçlarımı okşarken, uykularda kalışım geldi birden aklıma.
Oysa beni terkedeceğin ,gideceğin hiç aklıma gelirmiydi ?
Elinde olsa gidermiydi ?

Ah Anneciğim...
Şimdi senden kalan en güzel hatıralar arasında kalan,
Sadece anılar.
Neden zamanla insan her şeye alışıyor ?
Hayatın sillesinin dersleri ile olgunlaştım.
Düşe kalka, eğile büküle, yana yakıla hepsini göğüsledim.
Her şeyi başardım ama sensizliğe bir türlü alışamadım.
Çoğu zaman bu halimle yaşadığım bu hayata ayak uydurmak çok zor.


Oysa şimdi, çok uzaklardasın.
Çocukluğumun arkasına sığınabileceğim zamanlar da çok geride kaldı.
Ne zaman aklıma düşsen, çiçek demetlerini toplarım .
Papatyaları , sevdiğin çiçekleri...
Sevgi sözcüklerinle bezerim, mezar taşının üstüne.
Nasılda bilirim , hiç unutmadım ki, papatyayı sevdiğini.
Üzerine iliştirdiğim sevdiğin notlaryazardım.
ANNECİĞİM SENİ ÇOK SEVİYORUM. diye başlayan...
Bilir misin, o zamanlarda başlamıştım şiir yazmaya.


18 MART 2008