Yetin-e-medim

//Her gün ağarıyoruz yeni doğan güneşle,
Yine de adımlarım beni sana yaklaştıramıyor//

Günün en güzel saatinde,
Sessizce ağarırken gün
Sabahın izinde yürüdüm
Denizin kıyısında...
Suya attığım çakıl taşı
Halkaları çoğalttıkça
Alnımda ağladı dalgaları...

Elimi değdirdiğimde berrak suya
Avuçlarımdan sızan suya değil
Suyun aksineydi kederim...

Ellerimde iki damla yaş artığı
Dilsiz gözlerimin feryadı
Bedeli ödenmiş asude yalnızlık
Nasıl da içice...

Ne zaman seni düşünsem
Bu kent her zaman kucaklar beni
Sığmaz olurum şehre,
İçimde bir gül büyür usulca
Sığınmak isterim avuç içlerine
Özlem kalbimin orta yerinden geçer
Yakınır telaşlı yüreğim, öperim soluğundan
Sesimi eklerim şiirlerime
Isıtsın diye boşluğunu...

Dayanırsın diyor gururum,
Kalbime hükmü geçmese de
Mantığım onun esiri...
Bir içimlik dinlese
Yükselecek sular...

Oysa ki,
Sensizliğimde,
Sendelemiş, düşmüşüm
Titriyor ellerim...

Sevgilim, şimdi,
Duruşumun lirik yalnızlığında
Serçeler üşür penceremde...