Yıkamazsın Bu Şairi

Üşüyorum elim,ayağım buz!
Nasıl takıldı gözlerim gözlerine
Ve böylesine ihaneti nasıl kaldırdı yüreğim.
Vefasızca o gidişinin ardından,
Kaç prangalar vuruldu ayaklarıma.
Yokluğun da sen de bela!...

Çıkıp gelsem diye düşünme sakın
Zakkum ağaçlarına verdim yüreğimi
Kanıklığı kalbimin senden değil artık
Kanasın da sebebi olsun yüreğimin,bir zakkum ağacı!
Tek sebebi sen olmamalısın gece uykusuzluklarımın...

Bu gözlermi baktı başka göze,
Bu ellerinmiydi en ayaz gecelerde ısınan
Yık büstünü güzelliklerinin,
Geceye dair ne varsa hepsi sendendir
Bir gölge gibi duvarlarımda gezinen hayalin
Şimdi beş kuruşa satılık tezgahlarda...

Sakın ola bir daha yüreğime uğrama!
Zakkum bile tatlı geliyor senin acından
Dokunma bana!
Ben herşeyi yaktım sana dair ne varsa
Gelme bana!ellerin bir ihanetin zilini çalmasın
Kapatırım yüzüne kapıları,eser kalmaz gelişinden
Yıkılmamak için yıkmayacaktın!
Yıktın şimdi sende gelme bana!
Sevmiyorum seni!
Bu da bir şair'in son sözü sana...
Yıkmazsın bu şairi,adımı ağzına bile alma!