Yıkılmış Bir Kentti Yüreğim

Yüreğimde deniz dibi sessizliği
inciler diziliydi gözlerimin buğusunda
uzun cümlelerinde kayboldum sensizliğimin
ve yakamdaydı yalnızlığım
karanfil niyetine sol yanımda

Boğazın sularına b/akışı gibi sevdalı bir martının
öpüp b/aşıma koydum tüm hatıraları
bu şehri sana bıraktım ben,
eksilen yanıma
seni içimden uğurlarken
içsesim yankılandı gözyaşlarımın notasıyla
damla damla...

Güldüğüm de oldu benim, ağladığım da
ama en çok sustuğumda yandı içim
kelimeler düğüm düğümdü boğazımda.
Bir yanım hep yıkılmış kentlere benzerdi
bir yanım yalnızlık, bir yanım sensizlikti
ne bir martı zaptedebildi denizini
ne de yüreğim yüreğinin maviliğini
ne olur sevgili
dokunma içimin bam teline
henüz
bahsetmedim kimseye gözlerindeki cenneti...

Oysa ben seni
sevdim bir uçurtmanın gökyüzüne olan tutkusu gibi
bu yüzdendi içimin vazgeçemeyişi
içimin hırçınlığı
içimin kimsesizliği.