Yine Hüzünlendin Gönül Vuslatına Ermeden

Yine hüzünlendin gönül, vuslatına ermeden
Geldi geçti ömrüm eyvah, bir güzel gün görmeden
Hasret kaldım gözlerinin, zeytinden karasına
Çok çileler dertler çektim, budur ömür sermayem...

Akşam oldu kararıyor, yine gönlüm hazanda
Sevdim, sevdim alamadım, kavuşmamız mezarda
Gönlüm üzgün, yürek sevmiş, gelmişiz biz nazara
Mutluluğu bulamam ben, ağlarım hiç gülemem...

Sona geldik ömrümüzün, belki de son baharı
Son deminde sensiz geçmez, bir dakika, saati
Gelsen sevindirip sarsan, ödeseydin diyeti
Kavuşmamız hayal oldu, gel desende gelemem...

Yaşam sisli, yürek puslu, hayalin hep karşımda
Düşmüş saçlarıma aklar, daha bu genç yaşımda
Aşığım, divane gönlüm, bakman aklım başımda
Araya fesatlık girdi, sev desen de sevemem...

Düştüm dertlerin ağına, ağrıyor, yanan bağrım
Gel deseydim gelir miydin, sevgilim bu son çağrım
Karlı dağlar aş gel desen, düşünmezdim aşardım
Engel oldu dağlar bana, gayrı seni saramam...

ŞAHİN ne söylersin yeter, fazla naz usandırır
Senin aşkın yakar beni, tatlı candan caydırır
Düşmüşüm sefile döndüm, seven gönül, kaldırır
Yollarıma halı sersen, gücendim yar varamam...


OCAK / 2010 / KONYA