Yine Ruhum Yalnızlığın Koynunda

Ah yalnızlık
Yaktın yine canımı,
Ateşlere verdin gönül bağlarımı,
Bindin yine üzerime sinsice,
Ne olur hatırlatma,
Kimsesizliğimi,
Yalvarırım daha fazla batırma,
Dikenlerini hesapsızca duygularıma,
Kimim kimsem yok diye gönderme,
Bana korkularımı,
Sordurma bana,
Esefle dolu yaşanmışlıklarımın hesabını,
Çıkamıyorum çünkü içinden gece olunca,
Tutmuyor hesaplar,
Ruhum yalnızlığın koynunda,
Uykuya dalınca...

Hesaplaşıyorum şimdi kendimle,
Yalnızlığın penceresinde,
Ne kadar da çok,
Kalmışım diye,
Kelebek misali yüreğimin,
Uçuşurken bir yerlere,
Çarparak tuz buz olması gibi,
Dağıldım, her gönüle.

Kelebekler gibi ömrü aşklarımın artık,
Bir yada iki günlük sevgiler yaşıyorum şimdilerde,
Kim kiminle, ne yapmış, kime ne,
Hemen bitiyor artık doğan büyük aşklar,
Ertesi gün hatırlanmıyor ki tüm yaşanmışlıklar.

Hırsızlar kol geziyor ortalıkta,
Duygu ve hayal hırsızları,
Kimse çalmasın hayallerimi,
Kimse dokunmasın duygularıma,
Onlar benim yarınlarda,
Doğacak umutlarımın şehzadesi,
O küçük sandıkta kilitli hepsi,
Anahtarı ise kalbimde gizli.

İstemiyorum artık o rol gereği sevişmeleri,
İstemiyorum artık arzuyla bakarmış gibi yapan gözleri,
Ruhumda yaşanan kıyametin asıl nedeni,
Yaşandı sanılan o anlar değil mi?

Sıkılıyorum bazen ben bu yaşamdan,
Gitmek istiyorum bu diyarlardan,
Kurtarmak istiyorum ruhumu bu sahte sevdalardan,
Atmak istiyorum kendimi şu karşı uçurumun ucundan,
Düşüyorum aşağıya bir yaprak misali,
Çarpıyor ruhum toprağa,
Arınan duygularım,
Saçılıyor ortalığa,
Dokunmayın onlara,
Kirletmeyin onları sakın,
Onlar benim,
Karanlıkta yeniden sevdaya
Açacak günlerimin
Son neferleri...