Yirmidört Kalibre Aşk

//...bir can hararetle nefes alıyorsa vardır
kuvarsa değerse hararetle sıcaklık camdır...//




söylemiştim oysa hem de üzerine basa basa
yeknesak tufanları tanırım ezelden
dağa karşı geri dönüşsüz aksi/sedaları
o konuşmaz halbuki
aynaya bağıran kendi sesini duymaz mı...!





okumuştum bir yerde yazıyordu ki;
beş duyu artı sağduyu
yoksa beş taş oyunu muy du?
dikkat etmeli hem sorup hem cevaplıyorsan
bil ki logaritmik bir yanılsamadasın o zaman
kendinden bozuktur o zaman sözümona o sevdanın akordu...!

_kendi kendine oynanan kumar haram olur mu_



bir ömür yalamışım kelamını tozunu
ya tutmuşum ucundan ya bakmışım ardından enikonu
tek bildiğim şey
hararetle öpüşünce toprakla oluşur da tüm camlar
ve bilirim
çok da denedim
ne kadar soğutursan o camları bir daha toprak olmuyorlar...!


_aşk bir kere konar kapıya gerisi hep birinciyi tekrar_


nasıl zor zamanlar da rok yaparsa şahlar
her köyü kendinden bilir ya bezirganlar
_ki benim hala gidecek yerim yok_
yoruldum artık
bana üç beden büyüktür artık zati sıfatlı ankastre sevdalar...!



Tanrım boşa akan suya bile günah kondudurken
akar suyun başında bile bulamamışım aşk denilen yitiği
ki kesilmiş kurnamın kurumuş ab_ı hayatın nefesi
var git yoluna gelincik
suyun olmadığı yerde farzdır teyemmüm dedikleri...!




evet aşk elbet silah mekan kalibre ayırmaz da;
ikram ettiği iki bardak çaydan sebep vurulmuşsan
bu yalancı bir aşktır garsona
amma vurulmuşsan iki gözden yetmişiki kalibre o garsona işte ona amenna...!






ToprağınSesi