Yitik Bavul Şu Gönül

Yitik bir Bavul kompartuman da
Son durak/ta emanetçi, teslim sana



Bavulun sahibi gelene kadar, burda
Yağmurlu bir sonbahar akşamın da


Çıka gelir ıslanmış ruhuyla, kapına
Yitirdiği ne varsa hepsi bu bovulda



Sığınır belki serçe gibi, gönül pervazına
İncitme sakın kovma, iyi bak ona



Sana emanet sakın içini açıp bakma
Gözlerin Raylar da, Tren de olmasın



Ansızın gelir çalar gönül kapını
Belkide sadece yitik bavul kalır hatıra!!!
__________________