Yoğuşuk Uyuşuk Ama Uyumamış

birazdan uyurum
kadehe bahanem hazır

macun gibi sıkıntı içimde
deliren bir kadınla tercümansız konuşamıyor gece
ay desen çok inat
her bakışmamızda ölüme kaçıyor sustuklarımız
yıldızlar da bu halimi pek sevmemişler
yine söylemeyecekler düşlerin rengini

yüzümde şaşkın kalmış saki
eski musikilerden şarkı getir bana
gözlerim kapanıyor
birazdan uyurum

aman ha
masal anlatmayın pencere dalgınına
tembelliğe ve unutuşa bıraktığınız kalbiniz
benim kadar korkuyor karanlığın leşinden
tel örgü tadında acılarımız
iç konuşmalarımızı dahi tüketmiş
masal anlatmayın
birazdan uyurum
kadehe bahanem hazır

tek avuntumuz aşk bile yasaklanmış
bahar sessiz geliyor memleketime
kaf dağı kundaklanmış darılttık anka kuşunu
leylekler bulamıyor evlerin çatısını
kayboldu bebek kokusu
bizim de ömrümüz yetmez gülüşümüzü bulmaya
zaten izin vermez bu coğrafya kendin olmaya
söylesenize
kimim ben...

anıları sesinden sırılmış
kalbi küt küt biri
eski fotoğraflardan
güneş toplayıp tüm çocuklara dağıtmak istiyor
çocukluk dendi mi aşk aklına geliyor
ama yasalarla yasaklanmış eski tadlar
saçını okşamaya kimse gelmiyor
şen şakrak şiirler yazamıyor
birazdan uyur
kadehe bahanesi hazır

şaraba yatmış içi
bin deprem

yoruluş...