Yok Artık

Ne Babilin asma bahçeleri kaldı solmayan
ne rengarenk çiçekleri
ne büyük aşklar yaşanmış bir zamanlar masal gibi
yarini sevindirsin diye dünyaya cennet kuran
bir damla gözyaşına dünyayı yıkmak gibi
ne yürekler varmış sevgil ile yaşayan...

Ne Rodos heykeli kaldı ayakta
ne İskenderiye feneri
söndü Faros un gözlerinde
Zeus tu yanan İstanbul'un bağrında
milattan önce bilmem kaç yılında
dedem bile yoktu biliyorum hayatta
benim hiç bilgim yoktu bu güzelliklerden
okudum tarihin sayfalarında...

Habersizdim babamın annemi sevdiğinden
başka bir yerde bir boyutta
belki bende sevmekteydim bilmeden...

Dünya artık Babiliin asma bahçesi değil
öyle temiz aşklar da yok artık buralarda
sevdalar mumyalanmıyor yüreklere
ayak üstü yaşanıyor artık aşklar
yada soğuk etler var sıcak odalarda
yürekler boş, sevenler kadavra.