Yok Olurum Sevdiğim

Gece yorgun argın,kanat çırparken sabaha,
umut ektim bir umitle,
toprağın ana rahmine.
takvimler tek tek değişti,
sustu tüm yeşiller,
usul usul dinledi sessiz kızıllık.
yer gök titriyordu,
bir ben tüm dinginliğimle,
duygularımın yalınlığını dinliyorum.
kar gibi beyaz,
ana sütü gibi ak,
ikimize de helal duygular...

Ben yanıktım,
ben yüreği anadolu,
ben yüreği ırgat,
bedeni ıslak ter kokulu.
bakmaya doyamazdım,
hevesim kalırdı gözlerine.
üşürdü ellerim kar ayazında,
ısıtırdım sıcak nefesinle...

Yavan bir tat kalmamalıydı,
bu aşkdan geriye,
elimizde ki salkımlar koruk olmamalıydı.
yakışmalıydım yanına adam gibi,
diyebilmelisin her daim adamım.
yavşamamalı üstümde duran ateşten gömlek,
damağında billur bir lezzet varsa eğer,
mutluysan benimle,
işte o zaman ben de adamım...
adamım...

Serpilir yüreğim havayi fişek gibi,
her ilkbahar geldiğinde.
şen olur gönlüm,
mis kokulu iğde yaprakları,
sevinçle yere değdiğinde.
gam vurur bağrı yanık sineme,
gam vurur.
yürek demlenir gam halen vurur,
yar başını her yere eydiğinde...

Eyme başını yerlere eyme nazlıcan
sen gözlerini kaparsan,
ben bu dünya da ,
bir daha o gözlerle,
hiç bir yere bakamam sevdiğim.
gözlerin de bulmuştum kendimi,
ışığım yok olur,
yok olurum, kaybederim bedenimi,
gönül çıramı bir daha yakamam sevdiğim...