Yokluğun

hala yitik bir aşkın peşindeyim
arşınlıyorum bu kahpe kaldırımları
mayınlar döşenmiş üzerlerine
ha patladı ha patlayacak
lakin ben fütursuzca basıyorum üstüne
ve bir gölge seçiyorum karanlıkta
içinde parlıyor mercan gözlerin
ıssızlığını koynuna hapsediyor lacivert gece
ben parlayan gözlerinle yol buluyorum yine
çözülüyor sanki bir nebze olsun bilmece
en mahrem düşlerden yasaksın belki de
ama mabedimsin
felaketimsin
herşeyimsin
bilmiyorum nasıl yaşarım bu fahişe şehirde
ne kadar katlanabilirim sensizliğe
ölsem toprak kabul eder mi sensiz
yüreğimde hala sen varken
sensizlik yıpratıyor paralıyor yüreğimi
hala seni bulma umudum varken
bu yüzden terkedemiyorum bu şehri
kalabalığın arasından sızacakmışsın gibi
çakılır kalırım hayali gözlerine
ve yorgun düşerim yokluğunla bu şehirde
kalabalıklaştıkça yalnızlaşıyorum
hangi yakut unutturur gözlerini
ne elim tutuyor ne kolum
sakat bir sevdaya tutuldum
ve sen belki başka tenlerde vücut bulacaksın
benim ise sensin bitip tükenmeyen tek arzum.