Yokluğun Derin Bir Yara Açıyor(du) İçimde

U/yandım..
Kabuslar ağarıyordu göğsümde
Fesat açıyordu sabah
Yokluğun derin bir yara açıyor(du) içimde
Kolunun uyuşukluğunu unutup gitmişsin ya
Saçlarımın küsü dolaşık
Tarasan ellerinle


Efsun yüreğin kör zincir pranga mahpuslu sevgime
Düşlerimin cam kırıkları batar can havlime
Uyandım..
İçim kandan şarap mahzeni
Dokunsan sereserpe sarhoşum mıh döver senimi


Hayat gülmek ibaret derdin ya
Tufanını gizledim hüznün en damardan yanını
Gülümse dedin hep sevince dair
Dudağımdan süpürülmüş baharlar gizle
Sevincin en katmerlisini sür gözlerime


Uyandım..
Gurur terk etmeden aşklar silinmişti senlikte
Anladım düşlerimde ötenazi bir tutkuydun
Kahr olsun...
Bir katilin ellerinden kokladım kan kokusunu
Ondandır aşka hep ölü dokunuşum


Kaç taç yaprağını kopardım güneşin
Hadım edilmiş kaç şiiri söktüm zihnimden
Sabah direniyordu olmamak için
Olduklarlarıma sövgü ekledim
Olamadıklarıma kanlı bir direti..


Uyandım..
Uyanmak güzellikleri zerk etmek yüreğe
Gözlerinin iğnesinden ağı çöktü içime