Yokluğun Var Yüreğimde
Senli baharın güneşinde yağmurlar yağarken
Gözlerimden yaş akmıyor
Ama kalbim oturmuş ağlıyor
Yokluğun kaçmış kalbime
Öyle diyorlar
Senli düşlerden arındırırken beynimi
Kalbim şaha kalkıyor
Bu susuşlar kalbimi kanatıyor
İçimdeki çelişkileri dinlemeliydim
Hayatımdaki boşlukları doldurmana izin vermemeliydim
Sevmemeliydim seni
Ama sevdim bir kere...
Şiiri okuyunca yine aklıma geldi bu dizeler; "Ne demeli şimdi bir çiğdemin toprağı yırtışını seyredişe göğe mi dokunmalı ucuna mı körpe filizin öyleyse karanlık sokaklarda koştuğumu düşün ay yine bir kadın gibi sarkıyorken denize dirseklerimle böğrüme gömdüğüm titremeyi düşün oradan gövdemi kaplayışını soğuk bir terin....."
ne demeli şimdi gerçekten bu şiirdeki haykırışa ne demeli yüreği sağır adama şiir çok güzeldi anlatımsa harika. tebrikler...