Yokluğunun Ürpertisi

Sisli bir İstanbul akşamı
Görünmüyor avrupa yakası
Her zamanki bankımda dinliyorum
Yere düşen yağmur damlalarını!



Deniz köpürmüş kokusu burnumda!
Ne yıldızlar var ne ay
Kalmışım bir başıma!
Aydınlanmıyor gece
Nerdesin çık gel yanıma!
Bak martılarda bıraktı beni
Yitiriyorum kendimi umarsızca!
Islanıyorum sağanak yağan yağmurun altında
Iskalıyorum sensizlik dolan havayı içime çekmiyorum
İnat bu ya!



Aydınlansa her yer
Deniz fenerim olduğunda
Yolumu bulsam yeter
Pervane olurum sana!
/Gören yüreğin olsun
Gözlerin olsa da âmâ! /



Öksürük şurubunun kekremsi tadı damağımda
Buğulanmakta gözlerim
Yokluğunda gökyüzü bile ağlamakta!





07*11*2010


..Medetden yürek dökümleri..