Yoksunluğun Ezgisi

Düşlerimde
gölgenin yolunu gözlüyor
yaşam yorgunu gözlerim ...




Kaç bahar geçti
kaç hazan taradı saçlarımı
sen kokulu rüzgarın elleriyle
İçimde özlemini büyütüp

- bir bilsen -

Kaç ömrüm gazel
Yoksunluğunun ezgisiyle
kavrulan kirpiklerim gün sayarken
toprağa ...




Görmüyor musun ?
ellerim ..
kanadı kırık martı ellerim
ellerim .. yüzümün denizinde ...


beni de toprağına al yar ! ...