Yol Arkadaşım

İşte bir rüyaydı geçip gitti
Dönüp baktık arkamıza
Biz umut şarkıları söyleyen
Beş parmağın en küçük yolcularıydık.

Küçücük hayallerimizdi içine sığmayan
Küçük dev yüreklerimizde
Hep dört yapraklı yoncayı arayıp dururduk
Çocuk hayallerimizle.

Bulamadık belki ama
İnadına yaşamayı seçtik biz
İnadına gülmeyi
Yola devam etmeliydik
Hayata biz hep diktik, birlikte dimdik.

Hayat hapishanesinde kimi mahkûm
Kimi hür dolaşırken yaya
Biz mahkûmiyetimizi
İki yüreği bir ederek hürleştirdik.

Bazen uyandırdılar bizi
Rüyalarımızın en güzel yerinde
Bazen de kırık hayallerimizi biriktirdik
Bomboş ceplerimizde.

Kimi zaman keremkârdı hayat bize
Önünde saygıyla eğildik birlikte
Bazen de hiç sormadan aldı elimizden
Yine de şükrettik biz minnetle.

Gül, selametle git şimdi kardeşim
Yoluna semadan yıldızlar dökülsün
Döküldüğü yerden topla dileklerini
Çeyiz sandığını esmaklar taşırsın.

Bak hiç yakıştı mı şimdi yüzüne
Giderken takındığın hicran demleri
Elem, keder kitabından silinsin
Bırak başına taçların en güzeli; efser takılsın.

Sen şimdi tak takıştır da Sur şarkıları söyle
Söyle de açılsın Pandora'nın kutusu
Çıksın tüm umutlar,hazırlansın fener alayı
Yol arkadaşım yolculuğa çıkar.

Ama sen niye şemsiye açıyorsun ki öyle
Yapma!
Bırak ıslansın her yanın alabildiğine
Islan,hatta yıkan mehtapla

Ah! Bilmez miyim senin de yüreğinde ateş var
O ateşi güller süpürsün.
Bilmez miyim kor kızıl yangınlardasın
O yangını ayın şavkı söndürsün.

Şimdi güle güle git, yol arkadaşım
Sakın yalnız sanma kendini
Unutma ki bundan sonra da
Yüreğim seninle tek yumurta ikizi.

Şimdi sana biricik hediyem iki kelamımdır
Kendini kötü hissettiğin her anında
Düşün ve beni hatırla
Dikenler bile batmaz
Sen bakmazsan diken gibi onlara.







Ve umut; kırıntılardan ibaret de olsa küçümsenmemeli, sıkıca sarılmalı.
O kırıntılar ki insanın hayat ışığının sönmesini engeller.

Şükürler olsun ki hala o kırıntılara sahibiz.


29 Nisan 2009 İzmir

Kızkardeşime sevgilerimle