Yol Bitti...

Bir kavşak da rastlamıştım gülümsemişti bana...
Doru atta tüm ihtişamı ile eros memnun halinden
Zafer kazanmış komutanın küstah gülüşü dudağında
Kızıl gül goncası vardı elinde

Gözlerin ah o gözlerin
Gecenin bağrında iniveren sol yanıma

/Uzun soluklu bir yol hikâyesidir aşk/

Biz yoksul yılların çocuklarıyız
Yüreklerimizde başlar ilk devrim
Direniriz kolay vazgeçmeyiz ?bizim' olandan
Türkü tadındadır sevdalarımız

Kelimeler nasıl tutsaktı sana
Bin bir anlam yüklüyordum virgülüne

/Yoldur umuda yolculuk/

Bir ihtilaldi inançsız usumuzda
Somutla soyut arasında med cezirlerimiz
Ruh beden ikileminde sancılarımız
Babil'in bahçesinden çaldık elmayı

Sen diyordu yüreğim sadece sen
Doludizgindi zaman özlemdin her saniyesinde

/Yol muydu asl olan yoksa ben miydim yolda koşan/

Kaçımız düştük savaşımızda
Kaçımız kaybetti kimliğini inançsızlığında
Bir avuçtuk maviye boyayan gökyüzünü
Henüz gri icat edilmemişti nasılsa

İlk ellerimi kaybettim tökezlediğimde
Tutup kalkmak istediğimde bulamadığımda ellerini

/Yollar mı tüketmekte yoksa yollar mı tükenmekte/

Son kavşakta unuttuk davamızı
Tüm masalların sonu değişti
Boşuna bekledik kırlangıçları
Bahara ermeden buz tuttu pınarlarımız

Gözlerimi kaybettim sonra
Gözlerine düşen gölgeleri gördüğümde

/Yol durandır giden yolcu/

Düştü erosun dudağından gülümsemeler
Pişman tüm oklarından
Hangi ihtilal vardı ki zafer nidasında
Avuçlarıma bir damla göz yaşı bıraktı

Üzgünüm AŞK
Yol bitti...

24 Aralık 2008

Hamiyet Göz