Y/ol T/arafı

merdivenin ucunda kuru bir dal
aya karşı uzanmış uçsuz karanlığa bakıyor
zamanın elleri ceplerinde
içinde birikmiş pulsuz söylenceleri karıştırıyor

kararıyor giderek yüzünün hatırladığım hali
ah o Dali çubukları tutmasaydı kirpiklerimi
lal renginde olmayacaktı gözlerin yorgunluğu
bir pus bu aynasında s/onsuz çokluğun derini
iç sesimde bir akis kirli mai geceyi hatırlatır gibi
mezatta iki ayna kırığı bir parçası sen diğeri ben
dudağımda sigara meğer ne suskuları yakmış
elimdeki yankı pişmanlığın sözlerini eğik yazıyor

bıraktım yar bıraktım
izmarit kokan lila duvar arsında umut etmeyi
raks ederken hüzün kemanda kalbin sol yanı bir sen kadar sustu

sonra gök ağladı beyaz beyaz
ışığı titredi sokaktaki lambanın
zayıf ve cılız belli o da benim gibi üşümüş olmalı ki
ıslak karın üzerinde bir kedinin ayak sesleri dondu
dar zamanın o istemsiz adımları yorgundu
ızdap perçinleyen o arnavut taşların çokluğu kadardı
resimleri çini mürekkebiyle muma kazınmış mazinin