İmkânsız Şiir

-bomboş bir sokağın izdihamı oldun her gün-

her gün kapılardan anahtar almadan çıktım 

eve döndüm her gün 

bir sahafın hüzüne eşlik etti kalbim

yolları kim yoruyor diye diye geçtim 

bilincimin flu boşluklarından

Freud saçmalığı 

yahut gerçekliği ile boyadım düşlerimi

sana koştum her gün 

sataştığım hayatın son perdesini seninle açtım 

seninle kapattım 

o oyunun can acıtan sahtesini

her gün küstüm sana

seninle barışmalarım oldu her gün 

adını doksan dokuza kadar ezberimden geçirdim 

seni sevdim her gün 

her gün seni sevmenin muazzam ağrısına 

şifa diledim 

evrenin rahmine sen dol istedim

bir kehanetin memnu niyetiydin sen

azar azar silindin sözcüklerimden

seni doğdu her gün Meryem

İsa seninle uzaklaştı yer yüzümden 

dört kitaba adını yazdı melekler her gün 

her gün milat oluşunu izledim gözlerinden 

bir havari sırtını sıvazladı Havva'nın

ben seni aminledim ellerimden

göçe soyundu şehrinin turnaları 

ben hüma kuşlarını sesinle besledim 

kırdın kalbimin kilidini her gün 

yurt olmadı bedenine gömleğim 

her gün gözlerine sürüldü 

kardeşsiz kuyu diplerim

ha gayretim nihayete erdi her gün 

her dün ben seni nasıl da ansızın sevdim..

hz.

03.10