Yol/cuma-ağıt

Kaybettim gönül başkentinin mahallelerini,
Sokaklarım,
Ağır bombardıman altında,
Uğultular gelir sokak aralarından,
Virane, yıkık evler arasında dolaşırım,
Sesim ulaşmaz dostlarıma,
Kuşlar da terk etti sokakları,
Beyhude sesler gelir yıkıklar arasından,
Bu şehri terk etmeli miyim?
Yeniden ömür yok ki bu şehri kurmaya.

Ben de gelip geçeceğim senin geçtiğin yoldan, Uzun imiş,ince imiş,ıssız imiş o yollar,

Anladım ki yalın ayak gidilirmiş o yoldan,
Çaresizdim,sen giderken, ben ağladım Ey !Yolcum...

Sen donarken ben yanardım çok kötüydü ahvalim,
Gitme desem,duramazdın,gidiyordun Ey!Yolcum.

Bölüm dörttü,oda on beş,doktoru kim odanın?
Canı yansın,benim gibi,yüreğimi yakanın.

Doktor nerde,neden gelmez,çağırsana diyordun,
Oğulcuğum,ört üstümü,donuyorum ,diyordun.

Etme doktor,yapma doktor,yanıyorum duy/sana,
Çare sende,derman sende ne olur anlasana.

Geldim sana,yaktın beni,nerde senin dermanın?
Yedikule,Yedikule,batsın senin zindanın..

Yedikule,Yedikule,lanetlidir yolların,
Yanıyorsun babacığım,nedir böyle halların.


Kervanın düzüldü yolun çok uzun,
Yok mudur diyecek bana bir sözün,
Yalnız gideceksin benim can özüm,
Eyvallah demeden gitmek olur mu?

Azrail gelince dermanın yokmuş,
Bu dünya bir handır, içi bomboşmuş,
Gelenler sarhoşmuş, giden bir hoşmuş,
Selamsız sabahsız gitmek olur mu?

Yolların dikenli,çalılar yaman,
Yaran çok derinde vermiyor aman,
Ağlayarak varır dostuna varan,
Güle güle git,benim can yolcum.

Dağlarına dağ olaydım,
Yoluna kurban olaydım,
Gönlüne saray olaydım,
Güle güle gönül yolcum,

Ötmüyor artık bülbülüm,
Boynunu büktü sümbülüm,
Soldu artık benim gülüm,
Güle güle gönül yolcum.

Susuz çöllere dalmışım,
Şaşırıp yolda kalmışım,
Seni çöllerde bulmuştum,
Susuz kaldım gönül yolcum,

Gönül sarayım yıkıldı,
Tutunduğum dal kırıldı,
İçim yanarak kavruldu,
Güle güle gönül yolcum.

Gitme desem duramazdın,
Kervanını bozamazdın,
Bu dünyada kalamazdın,
Rahmet ile gönül yolcum.
24-25-26/01/2014 İstanbul,Trabzon(Babamın anısına)