Yorgun Bir Akşam Üstüydü

Saçlarından dökülen
Yorgun bir akşam üstüydü...



Feri kaçmış gözlerde
Avsız geçen deniz dönüşü manzaralar misali
Dersin bir balıkçı barınağına sığınmış hayaller

Her ilmekte binlerce arzu işlese de
Hala parmak uçlarında sıralı hasret

Sevmiş miydi!

Kimdi o yol ardı sevdalı?

Kök kırmızısı dudaklarında inim inim biten
Ten dokunuşlarında iplik iplik çözülen
Bir leylak efsununda nefesine soluk soluk yazılan

Kimdi o hülyalara pranga takan?

Ulaştı akşamın kör salkımlı hanesine
Bir ses bir nefes duyabilme beklentisiyle
Usulca dokundu tokmağına kapının

Süzülüp kapı aralığından içeri
Sıyırınca gündüzü üzerinden
Öyle çok keder salındı etrafa
Öyle çok hüzün sardı ki odayı

Karşılarda ıra yerlerden
Bir şarkı kokusu ulaşıyordu yüreğine

Odanın kerpiç duvarlarına karşı duruşunu
Sıkı sıkıya sardı mum kokulu gölgeler
Sanki salındı gitti yüreği
Gecenin tanımadığı sevda düşlerine

Neler oldu da

Buğusunda yalnızlık içeren camlar ötesine
Yağdı öfke sağanakları

Neler oldu da

Öylesi erken sindi dokusu hazanın
Öylesi erken indi feryadı eylülün



Not : Eylülün vedası Eylülle olsun... İyi bayramlar...