Yorma

''arada bir uğra''
...


uğrarım tabii
arada bir güzelim bıçkın mevsimlerim olur benim
ara ara nazlı söğüt ağacım buruk buruk akan
gümüş vadilerde dert olurum kendime
ağırlığından olsa gerek
mahir olamadığım ömrünün dem saatindeyim
aklımın ötesini berisini yorma gör yeter
yalnızca gözlerimizin isi birbirine benzemeyen
yoksa serde ademoğlu ve havva
olası değil soya çekim değil mi?
birbirine benzer şehirler
bahçelerde
tıpkı dalaş sonrası
mermi yatağına dönen şiirlerde
balerini taklit edemediğim kesin
ben hala çocuklar gibi için için
ellerimi yüzüme kapatır ağlarım
yetmez mi ?
henüz doğamamış olmam
bile bile gözlerimi açmazlığım
peygambere iz sürmeme engel mi ki
dilinden anlamak kekliklerin
dinle usanmadan yazacağım
sırlarım dan can çekişeni
halâ babamı bulamamışlığım
görmez tırmanma sürecimi
beyazlaştı saçım hay lanet olsun bitti nefesim
ne yapayım...
havada uçan sözler mi yadırgadığın
bilmiyorsun dilimin altında harf harf gizlenen
ayyaş sallantısına benzeyen zeban
moralimse
anladın sen
türkülere mülteci olanı ezelden anlarım
neden uğramayayım ki
vahiydir ağırlanmak insan soyundan
fazla yorma yoracaksan artık hileye aldanmam
sırtımı hiç. yaslamadım ki tanrının bozduğu ayinlere
iyi dinle burayı sözü geçen
ne arabanın tekerinden anlarım
ne de halden anlarım bazen
ezerse canımı bir tek fütursuz ezer
aslında bir zamanlar nasıl çocuksam hala öyle
uydurma hayatı sindirme sanatındayım
izahım yetmese de ünvanı sezim tanır
belki bir tek bu hiç ziyan olmayan
Tur Dağı gizemine olan bakışım
suskunlukla
hayranlıkla
uzanmışlığım oldu ufuklara çöllere de
aydınlığı kıvrım kıvrım karanlığın örtmesi aklımı alan
kesin bu hayat yokuşu düşündürücü ve yorucu
bitecek biliyorum
uğrarım tabii gözyaşlarımı saklamadığım zaman
yeter ki aklımın ötesini berisini yorma